ഓരോ വർഷവും ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ടൺ വജ്രപ്പൊടി ഭൂമിയുടെ മുകളിലെ അന്തരീക്ഷത്തിൽ തളിക്കുന്നത് ഭൂമിയെ തണുപ്പിക്കാനും ആഗോളതാപനത്തെ ചെറുക്കാനും സഹായിക്കുമെന്ന് ഒരു പുതിയ പഠനം വ്യക്തമാക്കുന്നു. ഇത് തികച്ചും വിചിത്രമായ ഒരു സംഭവമായി തോന്നാമെങ്കിലും ഇത്തരമൊരു പരിഹാരം ശാസ്ത്രജ്ഞർ നിർദ്ദേശിക്കുന്നത് ഇതാദ്യമല്ല. spraying diamond dust to cool earth.
സൾഫർ, കാൽസ്യം, അലൂമിനിയം, സിലിക്കൺ തുടങ്ങിയ മറ്റ് പല സംയുക്തങ്ങളും ഭൂമിക്ക് മുകളിൽ തളിക്കുന്നതിനെപ്പറ്റി ചർച്ചകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. സൗരവികിരണത്തെ ബഹിരാകാശത്തേക്ക് പ്രതിഫലിപ്പിക്കാനും അത് ഭൂമിയിലെത്തുന്നത് തടയാനും അതുവഴി ഗ്രഹത്തെ തണുപ്പിക്കാനും കഴിയുന്ന വസ്തുക്കൾ വിതറുക എന്നതാണ് ഇവിടെ അടിസ്ഥാനപരമായ ആശയം.
ജിയോ എഞ്ചിനീയറിംഗ് (സോളാർ റേഡിയേഷൻ മാനേജ്മെൻ്റ്) എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ഇത്തരം പരിഹാര മാർഗങ്ങളെക്കുറിച്ച് കുറച്ചുകാലമായി ശാസ്ത്രജ്ഞർ പഠനത്തിലാണ്, പക്ഷെ ഇതൊരിക്കലും പരീക്ഷിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ജിയോഫിസിക്കൽ റിസർച്ച് ലെറ്റേഴ്സിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച പുതിയ പഠന പ്രകാരം, മുമ്പ് പരിഗണിച്ച മറ്റേതൊരു മെറ്റീരിയലിനേക്കാളും ഫലപ്രദമായി പ്രവർത്തിക്കാൻ വജ്രങ്ങൾക്ക് കഴിയുമെന്ന് പഠനങ്ങൾ പറയുന്നു.
ജിയോ എഞ്ചിനീയറിംഗിൻ്റെ പശ്ചാത്തലം
ആഗോളതാപനം തടയാൻ ഇതുവരെ സ്വീകരിച്ച നടപടികൾ അപര്യാപ്തമാണ്. ആഗോളതാപനം വർധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്, ചൂടാകാനുള്ള പ്രധാന കാരണമായ ഹരിതഗൃഹ വാതകങ്ങളുടെ ഉദ്‌വമനം നിയന്ത്രിക്കാനായിട്ടില്ല.
ആഗോള ഉദ്‌വമനം ഇപ്പോൾ അത്ഭുതകരമായി പൂജ്യത്തിലേക്ക് കുറഞ്ഞാലും, താപനില സ്ഥിരത കൈവരിക്കുന്നതിനും കുറയുന്നതിനും പതിറ്റാണ്ടുകൾ കഴിയുമെന്ന് ശാസ്ത്രജ്ഞർ കണക്കാക്കുന്നു.
ആഗോള താപനില വ്യാവസായികത്തിനു മുമ്പുള്ള സമയത്തേക്കാൾ (1850-1900 ന് ഇടയിൽ) ഏകദേശം 1.2 ഡിഗ്രി സെൽഷ്യസ് കൂടുതലാണ്, 2023 ൽ ഏകദേശം 1.45 ഡിഗ്രി സെൽഷ്യസ് ചൂടാണ് കണക്കാക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത്. 2015 ലെ പാരീസ് ഉടമ്പടിയിൽ സൂചിപ്പിച്ച ലക്ഷ്യങ്ങളിലൊന്നായ 1.5 ഡിഗ്രി സെൽഷ്യസിനു താഴെയുള്ള ഈ ഉയർച്ചയെ നിയന്ത്രിക്കാൻ ലോകത്തിന് കഴിയില്ല, എന്നിരുന്നാലും ചില സൈദ്ധാന്തിക സാഹചര്യങ്ങൾ ഇപ്പോഴും അതിനുള്ള സാധ്യതകൾ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നു.
പദ്ധതിയുടെ ലക്ഷ്യം കൈവരിക്കുന്നതിനായി 2030ഓടെ ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ പുറന്തള്ളൽ 2019 ലെ നിലവാരത്തിൽ നിന്ന് 43 ശതമാനമെങ്കിലും കുറയ്ക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇത് ശ്രമകരമായ ജോലിയാണ്. എളുപ്പത്തിൽ താപനില കുറക്കുക എന്നത് ശാസ്ത്ര‍ജ്ഞരെ അപേക്ഷിച്ച് വളരെ വെല്ലുവിളി നിറഞ്ഞ കാര്യമാണ് എങ്കിലും ജിയോ എഞ്ചിനീയറിംഗ് അതിനുള്ള സാധ്യതകൾ തുറന്ന് വക്കുന്നു.
എന്താണ് ജിയോ എഞ്ചിനീയറിംഗ്?
ആഗോളതാപനത്തിൻ്റെ പ്രതികൂല ആഘാതങ്ങളെ ചെറുക്കുന്നതിന് ഭൂമിയുടെ സ്വാഭാവിക കാലാവസ്ഥാ വ്യവസ്ഥയിൽ മാറ്റം വരുത്താനുള്ള ഏതൊരു വലിയ ശ്രമത്തെയും ജിയോ എഞ്ചിനീയറിംഗ് എന്ന് പറയുന്നു. സോളാർ റേഡിയേഷൻ മാനേജ്മെൻ്റ് (SRM), ഇൻകമിംഗ് സോളാർ കിരണങ്ങളെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നതിനും അവ ഭൂമിയിലെത്തുന്നത് തടയുന്നതിനുമായി ബഹിരാകാശത്ത് വിന്യസിക്കാൻ നിർദ്ദേശിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ള സാധനങ്ങൾ, പര്യവേക്ഷണം ചെയ്യപ്പെടുന്ന രണ്ട് വിശാലമായ ജിയോ എഞ്ചിനീയറിംഗ് ഓപ്ഷനുകളിൽ ഒന്നാണ്.
കാർബൺ ക്യാപ്ചർ ആൻഡ് സീക്വസ്ട്രേഷൻ (CCS) ഉൾപ്പെടുന്ന കാർബൺ ഡൈ ഓക്സൈഡ് നീക്കം ചെയ്യാനുള്ള (CDR) സാങ്കേതികവിദ്യകൾ ഉണ്ട്. താപനില കുറയ്ക്കുന്നതിന് അവർ ദ്രുത പരിഹാരങ്ങൾ വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നുണ്ടെങ്കിലും, അവ പ്രായോഗികമല്ല.
പ്രായോഗികമായി പരീക്ഷിക്കുന്ന ഒരേയൊരു രീതി CCS ആണ്. വ്യവസായത്തിൽ നിന്നോ വൈദ്യുത നിലയങ്ങളിൽ നിന്നോ പുറന്തള്ളുന്ന കാർബൺ ഡൈ ഓക്സൈഡ് ഉറവിടത്തിൽ നിന്ന് “പിടിച്ചെടുക്കുകയും” ദീർഘകാല സംഭരണത്തിനായി ഭൂമിയുടെ ഉപരിതലത്തിന് താഴെയുള്ള ആഴത്തിൽ നിക്ഷേപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. കാർബൺ ഡൈ ഓക്സൈഡ് അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് കടത്തിവിടാതിരിക്കുന്നതിനാൽ, മൊത്തത്തിലുള്ള താപനിലയിൽ വ്യത്യാസമുണ്ടാകുമെന്ന് പഠനങ്ങൾ പറയുന്നു.
മറ്റൊരു രീതിയനുസരിച്ച്, പിടിച്ചെടുത്ത കാർബൺ മറ്റ് വ്യാവസായിക പ്രക്രിയകൾക്കുള്ള ഇൻപുട്ടായി ഉപയോഗിക്കാവുന്നതാണ് (കാർബൺ ക്യാപ്ചർ ആൻഡ് യൂട്ടിലൈസേഷൻ അല്ലെങ്കിൽ CCU എന്നറിയപ്പെടുന്നു). കാർബൺ ക്യാപ്ചർ, യൂട്ടിലൈസേഷൻ ആൻഡ് സ്റ്റോറേജ് (CCUS) ൽ, കുറച്ച് കാർബൺ ഡൈ ഓക്സൈഡ് ഉപയോഗിക്കുകയും ബാക്കിയുള്ളവ ഭൂമിക്കടിയിൽ സൂക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഡയറക്‌ട് എയർ ക്യാപ്ചർ (DAC) രീതികൾക്ക് കീഴിൽ, കാർബൺ ഡൈ ഓക്സൈഡ് ആംബിയൻ്റ് വായുവിൽ നിന്ന് കൃത്രിമ മരങ്ങളിലൂടെ കാർബൺ ഡൈ ഓക്സൈഡ് വലിച്ചെടുക്കുകയും സംഭരിച്ച് വക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ രീതികൾക്ക് വർഷങ്ങളായി അടിഞ്ഞുകൂടിയ കാർബൺ ഡൈ ഓക്സൈഡ് ഇല്ലാതാക്കാൻ കഴിയുമെന്നത്, CCS നെ അപേക്ഷിച്ച് വലിയ നേട്ടമാണ്. എന്നാൽ ഇതിന്റെ വെല്ലുവിളികളും വലുതാണ്. ചില സാങ്കേതിക പരീക്ഷണ പദ്ധതികൾ നിലവിൽ നടക്കുകയാണ്.
സോളാർ റേഡിയേഷൻ മാനേജ്മെൻ്റിന്റെ സാധ്യത
ജിയോ എഞ്ചിനീയറിംഗിൻ്റെ ഏറ്റവും അഭിലഷണീയവും പ്രതിഫലദായകവുമായ രൂപം SRM ആണ്, അത് ഇപ്പോഴും ആശയപരമായ ഘട്ടത്തിലാണ്. അഗ്നിപർവ്വത സ്ഫോടനങ്ങളുടെ സ്വാഭാവിക പ്രക്രിയയിൽ നിന്നുമാണ് ഇത് പ്രചോദനം ഉൾക്കൊള്ളുന്നത്, അതായത് അഗ്നിപർവ്വത സ്ഫോടനങ്ങൾ വലിയ അളവിൽ സൾഫർ ഡയോക്സൈഡ് പുറത്തുവിടുന്നു. ഇവ ജലബാഷ്പവുമായി സംയോജിച്ച് സൾഫേറ്റ് കണികകൾ ഉണ്ടാക്കുന്നു, അത് സൂര്യപ്രകാശത്തെ ബഹിരാകാശത്തേക്ക് പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു, ഇത് ഭൂമിയിലേക്കുള്ള പതനത്തിന്റെ അളവും താപനിലയും കുറയ്ക്കുന്നു.
ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഏറ്റവും വലിയ സ്ഫോടനങ്ങളിലൊന്നായ 1991-ൽ ഫിലിപ്പൈൻസിലെ മൗണ്ട് പിനാറ്റുബോ സ്ഫോടനം ആ വർഷം ഭൂമിയുടെ താപനില 0.5 ഡിഗ്രി സെൽഷ്യസ് കുറച്ചതായി പറയപ്പെടുന്നു. ശാസ്ത്രജ്ഞർ ഈ പ്രക്രിയയെ കൃത്രിമമായി അനുകരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയും സൾഫർ ഡയോക്സൈഡ്, കാൽസ്യം കാർബണേറ്റ്, സോഡിയം ക്ലോറൈഡ് അല്ലെങ്കിൽ സാധാരണ ഉപ്പ് എന്നിവയുൾപ്പെടെ നിരവധി വസ്തുക്കളുടെ കഴിവുകൾ പരീക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു.
വജ്രങ്ങളുടെ സാധ്യതകളും ചർച്ച ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുള്ള ഒന്നാണ്. പുതിയ പഠനം പ്രകാരം ഏഴ് സംയുക്തങ്ങളെ താരതമ്യപ്പെടുത്തി, ആവശ്യമുള്ള ഫലങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്നതിൽ വജ്രങ്ങൾ ഏറ്റവും ഫലപ്രദമാണെന്ന് കണ്ടെത്തി. എന്നാൽ 1.6 ഡിഗ്രി സെൽഷ്യസ് താപനില കുറയ്ക്കാൻ, ഏകദേശം അഞ്ച് ദശലക്ഷം ടൺ വജ്രങ്ങൾ ഓരോ വർഷവും മുകളിലെ അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് തളിക്കേണ്ടതുണ്ട്.
വെല്ലുവിളികളും ആശങ്കകളും
സൈദ്ധാന്തികമായി സാധ്യമാണെങ്കിലും, SRM ഓപ്ഷനുകൾ നടപ്പിലാക്കുന്നതിൽ വലിയ സാങ്കേതികവിദ്യയും കൂടുതൽ ചിലവും ആവശ്യമാണ്. കൂടാതെ, വലിയ തോതിലുള്ള പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ഉണ്ടാകാനും സാധ്യതയുണ്ട്. ഇത് ആഗോള, പ്രാദേശിക കാലാവസ്ഥാ രീതികളെയും മഴയുടെ വിതരണത്തെയും ബാധിക്കും. സ്വാഭാവിക സൂര്യപ്രകാശം മാറ്റുന്നത് കൃഷിയെയും സസ്യജാലങ്ങളെയും ജൈവവൈവിധ്യത്തെയും ബാധിക്കുകയും ചില ജീവജാലങ്ങൾക്ക് ഹാനികരമാകുകയും ചെയ്യും.
കഴിഞ്ഞ വർഷം ലണ്ടനിലെ ഓക്‌സ്‌ഫോർഡ് യൂണിവേഴ്‌സിറ്റിയിലെയും ഇംപീരിയൽ കോളേജിലെയും ഗവേഷകർ നടത്തിയ ഒരു പഠനം കാണിക്കുന്നത്, CCS സാങ്കേതികവിദ്യകൾക്ക് പോലും പോരായ്മകളുണ്ടെന്നാണ്.
ആഗോളതാപനത്തിൻ്റെ ഇതിനകം ദൃശ്യമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ കണക്കിലെടുക്കുമ്പോൾ, CCS ഓപ്ഷനുകൾ ഇപ്പോൾ മിക്കവാറും അനിവാര്യമാണെന്ന് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. spraying diamond dust to cool earth.
content summary; spraying diamond dust to cool earth.
