വേണ്ടത് കോളനിയല്ല; കൃഷിഭൂമിയാണ്. അരിപ്പ നമ്മളോട് പറയുന്നത്
മെഹബൂബ് ഒരു വര്‍ഷം പിന്നിടുന്ന അരിപ്പ ഭൂസമരം വേറിട്ട ചെറുത്തു നില്‍പ്പിന്റെ പാതയിലൂടെ മുന്നോട്ടു പോകുമ്പോഴും സര്ക്കാര് ഇവരുടെ ആവശ്യങ്ങള്‍ക്കും അഭിലാഷങ്ങള്‍ക്കും നേരെ മുഖം തിരിക്കുകുകയാണ്.നിരാലംബരും പാര്‍ശ്വവത്കരിക്കപ്പെട്ടവരുമായ ഒരു ജനത ഉണ്ണാനും ഉറങ്ങാനും ഇടമില്ലാതെ നട്ടം തിരിയുന്നു. പണിയെടുത്ത് ജീവിക്കാനുള്ള മണ്ണ് കിട്ടാതെ പിന്നോട്ടില്ലെന്ന് ഒരേ സ്വരത്തില്‍ ആവര്‍ത്തിക്കുന്നു ഈ മനുഷ്യര്‍. ‘സന്ധ്യാവന്ദനം ചൊല്ലുന്നു ഞങ്ങള് സങ്കടം തിനുമുമ്പില്‍ അര്‍പ്പിക്കുന്നു ഉള്ളറിഞ്ഞനുഗ്രഹം തന്നീടണം കല്ലേലില്‍ (ശിവന്‍)വാഴുന്ന തമ്പുരാനേ’ സമരഭൂവിലെ ഈറ കൊണ്ട് കെട്ടിയുണ്ടാക്കിയ അംബേദ്ക്കറുടെയും അയ്യങ്കാളിയുടെയും ഫോട്ടോ […]
ഒരു വര്‍ഷം പിന്നിടുന്ന അരിപ്പ ഭൂസമരം വേറിട്ട ചെറുത്തു നില്‍പ്പിന്റെ പാതയിലൂടെ മുന്നോട്ടു പോകുമ്പോഴും സര്ക്കാര് ഇവരുടെ ആവശ്യങ്ങള്‍ക്കും അഭിലാഷങ്ങള്‍ക്കും നേരെ മുഖം തിരിക്കുകുകയാണ്.നിരാലംബരും പാര്‍ശ്വവത്കരിക്കപ്പെട്ടവരുമായ ഒരു ജനത ഉണ്ണാനും ഉറങ്ങാനും ഇടമില്ലാതെ നട്ടം തിരിയുന്നു. പണിയെടുത്ത് ജീവിക്കാനുള്ള മണ്ണ് കിട്ടാതെ പിന്നോട്ടില്ലെന്ന് ഒരേ സ്വരത്തില്‍ ആവര്‍ത്തിക്കുന്നു ഈ മനുഷ്യര്‍.
സമരഭൂവിലെ ഈറ കൊണ്ട് കെട്ടിയുണ്ടാക്കിയ അംബേദ്ക്കറുടെയും അയ്യങ്കാളിയുടെയും ഫോട്ടോ വച്ച ചെറിയ പ്രാര്‍ഥനാ മൂലയില്‍ കൈകൂപ്പി സന്ധ്യാവന്ദനം ചൊല്ലി ഇറങ്ങിയ പാര്‍വ്വതിയെന്ന കുട്ടിയോട് സമരത്തെക്കുറിച്ചു ചോദിച്ചു. ഒരു ചിരിയോടെ അച്ഛന്‍ കൊടുത്ത ചെറിയ ബിസ്‌ക്കറ്റ് കവറും പിടിച്ച് കൊണ്ട് പഴകി തുടങ്ങിയ ടാര്‍പൊളീന്‍ മേല്‍ക്കൂരയിട്ട കുടിലിലേക്ക് അവള്‍ ഓടിപ്പോയി.അവളുടെ കവിളുകളില്‍ തിണര്‍ത്തു പൊങ്ങിയ പാടുകള്‍. അത് ഏതോ ജന്തു കടിച്ചതാ എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അമ്മിണി കടന്നു വന്നു.(ആദിവാസി ദളിത് മുന്നേറ്റ സമിതി ജോ.സെക്രട്ടറി)
ഞാന്‍ പത്തനാപുരത്തായിരുന്നു താമസം. മൂന്ന് സെന്റ് കോളനി വക സ്ഥലമായിരുന്നു എനിക്കുള്ളത്.. രണ്ട് പെണ്‍മക്കളെ കെട്ടിച്ചയച്ചപ്പോള്‍ എല്ലാം തീര്‍ന്നു. ഞങ്ങള് ചെങ്ങറയില്‍ സമരം ചെയ്ത് ഭൂമി വാങ്ങിച്ചു എന്നു പറഞ്ഞ് പാര്‍ട്ടിക്കാര്‍ എന്റെ വീടും സാധനങ്ങളും തകര്‍ത്തു. ആ കോളനിയിലെ സ്ഥലത്ത് ഞങ്ങള്‍ക്ക് കിടപ്പാടം ഇല്ലാതായി. ഇപ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ക്കാ മൂന്ന് സെന്റ് സ്ഥലമല്ല വേണ്ടത്. ഞങ്ങള്‍ക്ക് കൃഷിചെയ്ത് ജീവിക്കാനുള്ള ഇടമാണ് .കോളനി ജീവിതം മടുത്തു. ഉയര്‍ന്നോരൊക്കെ എപ്പോഴും ഞങ്ങളെ ആട്ടും. അവരുടെ സ്ഥലവും വീടും വിറ്റു പോകാത്തതിന് ഞങ്ങള് കോളനിക്കാരെ പഴിപറയും. ഞങ്ങളിതൊക്കെ പല പ്രാവശ്യം കേട്ടു മടുത്തു. ഞങ്ങള്‍ക്ക് കൃഷി ഭൂമിയില്ലാതെയിനി ജീവിക്കാനൊക്കില്ല. എത്ര കാലമാ കണ്ടവന്റെ ആട്ടും തുപ്പും സഹിക്കേണ്ടത്. ഞങ്ങളും മനുഷ്യരല്ലേ. ഈ നാട്ടില് ജീവിക്കേണ്ടതല്ലേ. ഈ നാട്ടില് പിറന്നവരല്ലേ…1500ല്‍ പരം കുടുംബങ്ങളാണ് ഇവിടെ സമരം ചെയ്യുന്നത്. കുട്ടികളും സ്ത്രീകളും വയ്യാത്ത ആണുങ്ങളുമുണ്ട്. വീട് വയ്ക്കാന്‍ 15 സെന്റ് ഭൂമിയും കൃഷി ചെയ്യാന്‍ ഒരു ഹെക്ടര്‍ ഭൂമിയും നിര്‍ദ്ദേശിച്ച കേന്ദ്ര ഗ്രാമവികസന വകുപ്പിന്‍റെ ബില്ല് ഇങ്ങനെ നിലനില്‍ക്കുമ്പോള്‍ കേരള സര്ക്കാര് മൂന്ന് സെന്റ് ഭൂമി തന്ന് കോളനികളില്‍ ഞങ്ങളെ ഒതുക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുകയാണ്. നാട്ടില് ഭരിച്ച ഇടത്-വലത് മുന്നണികള്‍ പതിനായിരകണക്കിന് ദളിത് -ആദിവാസി കോളനികളാണ് ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുള്ളത്. ഈ കോളനികളില്‍ ജീവിതം ഞങ്ങള്‍ക്ക് നരകതുല്യമാണെന്ന് ഇവര്‍ക്ക് വല്ലോം അറിയാമോ. അതിനെപ്പറ്റി പഠിക്കാന്‍ ഇവര്‍ എന്നെങ്കിലും തയ്യാറായിട്ടുണ്ടോ?ഞങ്ങള് കോളനി വിട്ട് കൃഷിഭൂമിയിലേക്ക് എന്ന ആശയം മുന്നോട്ട് വച്ചു തന്നെയാണ് സമരം ചെയ്യുന്നത്.
ആദിവാസി ദളിത് വിഭാഗങ്ങള്‍ മാത്രമല്ല ഭൂമിക്കു വേണ്ടി ഇവിടെ കുടില്‍ കെട്ടി സമരം ചെയ്യുന്നത്. മുസ്‌ലീങ്ങളും മറ്റു പിന്നോക്കവിഭാഗക്കാരുമുണ്ട്. ഇവിടുത്തെ മുഖ്യധാരാ രാഷ്ട്രീയ പാര്‍ട്ടികളും ദളിത് സംഘടനകളും ഇതുവരെ ഈ സമരത്തിന് അനുഭാവം പ്രകടിപ്പിച്ചിട്ടില്ല. അരിപ്പയിലെ നിര്‍ദ്ധനരായ മനുഷ്യരുടെ അവസ്ഥ കണ്ടറിഞ്ഞ് സമരം പൊതു സമൂഹം ഏറ്റെടുക്കണമെന്നാണ് സമര സമിതിക്ക് സമൂഹ മനസാക്ഷിയോട് പറയുവാനുള്ളത്.
